Moby Dick.

Het was najaar 2008 toen ik samen met mijn zoontje Roy (5) ons geluk ging beproeven op de Simaja Karperput.
Niet te ver weg want je weet nooit hoe lang zo’n jochie van vijf jaar het volhoudt, dus op stek nr. 5 zitten.
Het was redelijk druk voor de tijd van het jaar.

Volvreten.

Rond deze tijd gaan de karpers zich volvreten om goed de winter door te komen dus de verwachtingen waren hoog gespannen.
Eerst maar eens de spullen klaar maken.
Vanwege het weer eerst maar begonnen met de brolley zodat wij niet al verkleumd waren voordat we de hengels hadden ingeworpen.

Hengels binnenhalen.

Ik zat met twee hengels te vissen en na enige uren kreeg ik een aanbeet op de rechter hengel waarmee ik achter het riet lag.
Heel langzaam liep mijn molen af en ik zag dat de vis naar links, onder mijn andere hengel door, langs het riet bleef zwemmen.
Even pielen om mijn rechter hengel onder de linker hengel te manoeuvreren en drillen maar.
De andere vissers naast mij moesten hun hengels binnenhalen omdat hij anders dwars door hun lijnen heen was gezwommen.

Niets in te brengen!

Ik had al snel door dat het om een grote vis ging want ik had weinig in te brengen! Met mijn 2,5 LB Cormoran UK Carp hengels, Cormoran UK Carp molens en 0,28 mm Technicum Shimano lijn had ik toch niet het minste spul.
Ik had mijn hengels nog nooit zo mooi parabolisch gezien als op dit moment.
Ik stond werkelijk te trillen op mijn benen en de adrenaline gierde door mijn lichaam.
Eén van de andere vissers riep ‘Heb je Moby Dick aan de haak’.
Uiteindelijk stond ik bij de bank te drillen, 60 meter verderop, waar de vis het wijd in zwom.

Zoon?

Door de spanning vergat ik alles om mij heen.
Zoon, welke zoon?
Ik was hem helemaal vergeten.
Maar ook hij was dolenthousiast en stond te springen van spanning.
Hoe dit verhaal ook afloopt, hij noemt de vis tot de dag van vandaag nog steeds Moby Dick!

Persoonlijk record?

Ik was zo gespannen en dacht, dit kon wel eens een pr worden.
Eerst maar eens zien te landen.
Zoals ik al zei stond ik nu bij de bank, met nog 6 anderen.
De vis zwom naar het wijd en leek niet aan kracht in te boeten.
Hij ging maar door.
Een meter of 30 uit de kant in één keer stil.
Was de vis gaan liggen?
Ik weet het niet maar er was geen beweging meer in te krijgen.
De lijn strak, dan weer los, tikken op de hengel en trekken en laten schieten van de lijn. Het haalde allemaal niets uit.

40 Pond +

Uiteindelijk na een dril van 45 minuten begaf mijn lijn het. Ik stond te vloeken en te schelden (iets wat ik normaal zelden doe), gooide mijn hengel in het riet en zoals eerder gezegd was ik mijn zoontje helemaal vergeten. Hij stond achter mij en zei ‘ohh pappa, dat mag je allemaal niet zeggen’. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik wellicht 5 jaar opvoeding over boord had gegooid.
Ik praat in dit verhaal over ‘de vis’ omdat ik hem nooit heb gezien en even de gedachte heb gehad dat het ook een meerval kon zijn.
Nu, na enige tijd, weet ik wel beter.
Het was een karper en ik weet zeker dat deze ver over de 40 pond was.
Mijn pr op de put is 32 pond en die dril was verreweg niet te vergelijken.
De kans op zo’n aanbeet krijg je misschien maar eens in de paar jaar en ik baal nog steeds enorm dat ik de vis niet heb geland.

Mvg, Harry.